Monique Rang

Monique Rang

Monique Rang is de oprichtster van Wikkelgoed. Zij is in Amstelveen geboren, maar woonde de eerste vier jaar van haar leven in Zuid-Afrika. Eenmaal terug in Nederland ging het gezin naar Sittard, in Limburg. Na een zware tijd op haar Limburgse school en de scheiding van haar ouders ging ze bij haar tante wonen in Leiden. Hier, tijdens haar bloeifase op de Vrije school in Den Haag, vond en ontwikkelde ze haar passie voor handvaardigheid. Ze besloot lerares handvaardigheid te worden en ging 1e graad Handenarbeid studeren. Voorafgaand aan haar moederschap heeft zij in Nijmegen gewerkt als vrijeschooldocente. Toen haar kinderen, Robbe en Arne, zelfstandig genoeg waren, kon zij in eerste instantie geen werk vinden. Tot zij in contact kwam met een beginnende uitvaartondernemer.

Het eerste begin

Het moment waarop het idee van Wikkelgoed ontstond is gekoppeld aan haar eerste confrontatie met de dood. Haar moeder was een tijd ziek en mocht niet meer uit bed komen. Als cadeau heeft Monique toen een paarsblauw handgeweven doek voor op haar bed gekocht. Toen de uitvaartbegeleider aankwam met een kist met satijnen bekleding die haar niet beviel, besloot Monique om de bekleding te bedekken met de stof die ze gekocht had. Zo ontstond een eerste idee van bedekken en wikkelen. Dit idee, het opbaren met natuurlijke materialen, bleef lange tijd in Monique haar gedachten hangen...

De eerste ervaring met een lijkwade

In 1999, drie jaar na het vroegtijdig overlijden van Monique’s moeder, kwam haar oma te overlijden. Weer kwam de uitvaartondernemer aanzetten met een kist met bekleding die haar niet beviel. Na lange tijd in de gedachten van Monique aanwezig te zijn geweest, kwam nu haar idee tot uiting. Ze besloot om een prachtige matka zijde doek voor haar te kopen, en haar oma daar in te wikkelen. Al lag haar oma nog steeds in de kist, was dit de eerste echte ervaring van Monique met het inwikkelen van een overledene. Nu ze het gebruik van een wade zelf had meegemaakt en de waarde ervan ervaarde, besloot ze er iets mee te gaan doen. Op het moment dat ze zich dit besefte kwam vrijwel direct de naam ‘Wikkelgoed’ in haar op.

Het ontstaan van Wikkelgoed

Op een dag werd Monique wegens haar ideeën door een beginnend uitvaartondernemer uitgenodigd om deel te nemen aan een groepsgesprek over uitvaart en opbaren. Hier werd er nagedacht over meer liefdevolle, warmere manieren van opbaren. Deze bijeenkomst mondde uiteindelijk uit in een gesprek over het gebruik van natuurlijke materialen en een wikkeldoek. Na dit gesprek vol belangstelling naar zulke uitvaartproducten besloot Monique om deze waden zelf te gaan te maken. Ze had altijd al een grote belangstelling voor beeldende vorming en textiel, en deze viel nu eindelijk op zijn plek. Er werd enthousiast gereageerd op de waden die ze had gemaakt, wat Monique motiveerde om ermee door te gaan. In 2001 is ze officieel begonnen onder de naam die al eerder in haar op was gekomen: Wikkelgoed.

Haar visie op uitvaartverzorging

In de ogen van Monique had de uitvaart, zoals deze op klassieke wijze werd vormgegeven, iets afstandelijks. De harde rand van een kist vermindert de behoefte aan aanraking, terwijl dat juist bij het laatste afscheid waardevol kan zijn. Dit is waarom bij haar de wade zo’n indruk had gemaakt: een wade moedigt nabijheid en aanraking veel meer aan, je bent letterlijk dichter bij de overledene. Het eigenhandig inwikkelen van haar oma had ze ervaren als een enorm dierbare manier om iemand die dicht bij haar had gestaan klaar te maken voor het afscheid. Ook zag ze het voor zich dat een wade door nabestaanden elke dag een stuk verder dichtgeslagen kan worden. Zo kan een dierbare langzaam worden losgelaten door hem of haar te koesteren en toe te dekken. Het belangrijkste vond Monique dat een uitvaart persoonlijk kon zijn. Daarom zijn haar waden altijd eenvoudig in stijl, om ruimte te bieden aan de nabestaanden om deze nog persoonlijk te maken. Zo kan de wade geverfd worden en kunnen er bloemen of briefjes in de vouwen van de wade worden gelegd.