Artikel de Telegraaf

Gewikkeld in liefde

Zoon Robbe (33) zette z’n moeder af op Amsterdam Centraal. Een paar uur later werd hij gebeld door het ziekenhuis. Zijn moeder had een hartstilstand gekregen. Een week later overleed ze. Naast twee zoons liet Monique Rang (61) daarmee ook haar eigenzinnige bedrijf in de uitvaartbranche na.

Monique runde jarenlang Wikkelgoed Uitvaarttextiel: ze ontwierp, maakte en verkocht lijkwaden, een soort draagbaren waar nabestaanden hun dierbare na het overlijden in kunnen wikkelen als alternatief voor een kist. „Als mijn moeder één missie had op deze wereld, dan was het om de uitvaartbranche te laten zien dat er een liefdevoller en persoonlijker alternatief is voor een kist”, vertelt zoon Arne Wijnands (31).

Monique was de eerste aanbieder van lijkwaden in Nederland. Beide broers zagen voorheen niet echt heil in het bedrijf en de branche. Wie wil er voor zijn werk nou fulltime met de dood bezig zijn? Desondanks hielpen ze hun moeder vaak. „Tot op zekere hoogte snapte ik waar ze mee bezig was”, zegt zoon Arne, „maar het stond te ver van me af.”

Uitvaart met een wade

Het was duidelijk dat hun moeder in een wade zou worden opgebaard. Arne ging samen met zijn vriendin Lieke (29) en broer Robbe in het huis van hun moeder op zoek naar een passende wade. Arne: „We hadden verwacht dat ze een wade voor zichzelf zou hebben gemaakt, maar dat had ze niet. We zijn toen in kijken en hebben allemaal waden op de eettafel gelegd.” Robbe: „We wisten eigenlijk direct dat het een linnen doek moest zijn, grof geweven.”

In de dagen voor de uitvaart legden ze hun moeder in de wade op een baar. Elke dag vouwden ze de wade met elkaar wat meer dicht. „Ik vond het heel fijn om met elkaar zo voor haar te zorgen”, zegt Arne. „Elke dag als je de doek wat meer dichtvouwt, neem je weer wat meer afscheid. Toen we zo samen om mijn moeder heen stonden en de vouwlijnen probeerden goed te leggen, werd voor ons de kiem gelegd om haar bedrijf met z’n drieën op te pakken.”

Gratis

De laatste maand voor haar overlijden liep het bedrijf heel goed. Ze verkocht in een maand tijd dertig waden. En dat voor een bedrijf dat twee jaar geleden bijna failliet was. Robbe: „Ze gaf zoveel gratis weg. Ze vond het heel moeilijk om een goede prijs te vragen voor haar producten. Het was voor haar veel belangrijker om mensen te helpen met afscheid nemen dan er geld mee te verdienen.”

Robbe: „Ze stoorde zich heel erg aan hoe uitvaartondernemers hun producten aanbieden. Velen houden vast aan een traditionele uitvaart met een kist. Een alternatief is niet mogelijk.” Moniques kijk op de uitvaartbranche was destijds zeer vernieuwend. Veel mensen moesten er niets van weten, vonden het griezelig of zetten er hun vraagtekens bij. Waait hij dan niet open? Is dit eigenlijk wel legaal? Ja, het is zeker legaal. Sinds 1991 is een doodskist niet meer bij de wet verplicht. En nee, een wade waait door de vouwtechniek niet zomaar open. Schoondochter Lieke: „Monique heeft voor een grote verandering gezorgd in de uitvaartbranche. Dit was zo haar levenswerk, dit mocht geen stille dood sterven.”

De productie van de waden laten Arne, Robbe en Lieke over aan een sociale werkplaats. „Het is een mooie ironie dat dit voor mij start bij het einde van mijn moeders leven”, vertelt Arne. „Voor haar begon Wikkelgoed ook met het overlijden van haar eigen moeder. Het heeft zo moeten zijn.”

door Marike Wouters voor de Telegraaf