Graag stellen wij u voor aan Marjan Flobbe van Uitvaartverzorging Madelief:

Betrokkenheid als vak

Mijn keuze voor dit vak is een combinatie van 3 dingen. Allereerst mijn eigen positieve ervaringen, het mooie besef dat je dit voor een familie mag doen. Op de tweede plaats vanwege mijn interesse in het organiseren; in 1998 deed ik de studie Vrijetijdskunde: Evenementenmanagement. Ten derde raakte ik betrokken bij de organisatie van een helaas te vroeg overleden collega van me. Hij was een politieman en werd met korpseer begraven, prachtig was het om zo iets te organiseren.

Zoals de nabestaanden het willen

Ik ben begonnen in loondienst bij een grote uitvaartondernemer, maar ik kon mijn draai daar niet vinden. Ik liep continu tegen stigma’s aan als ‘zo doen we dat altijd’, ‘het moet zus en zo’ en ‘zo hoort het’. Ook de tijd die ik voor de nabestaanden kreeg vond ik eigenlijk altijd te kort. Ik dacht, dit kan anders! Geen vaste afspraken met leveranciers, geen vast stramien of zelfbedachte regeltjes: gewoon zoals de nabestaanden het willen. Zo begon ik met Uitvaartverzorging Madelief.

Uitvaartverzorging Madelief

De gedachte achter het woord Madelief is dat de bloem overal groeit, in grote weilanden, in kleine stukjes gras en soms ook tussen de stoepstenen. De dood is ook overal: de min of meer verwachte dood, maar soms komt hij heel onverwacht ineens tevoorschijn. Daarnaast zijn de begin en eind letter ook nog mijn initialen. En het is natuurlijk een prachtig bloemetje!

Het organiseren van de uitvaart

Bij Uitvaartverzorging Madelief is er geen vaste manier van organiseren, het is een wisselwerking tussen mij en de familie. Wil de opdrachtgever afstand, en mij eigenlijk helemaal niet zien? Prima, dan blijf ik op de achtergrond en zorg ik dat alles achter de schermen gewoon goed geregeld wordt. Soms vragen nabestaanden om een iets prominentere rol van mij, ook goed, dan neem ik die. Belangrijk is dat ík mij aanpas, ik mij een houding aanneem die voor hen goed voelt.

Een eigen uitvaart

In mijn ogen is een uitvaart geslaagd wanneer het een eigen uitvaart is: dat het gegaan is op de door de nabestaanden gekozen wijze. Met veel of weinig eigen elementen: foto’s, muziek, teksten, wat dan ook. Om dit voor elkaar te krijgen is het belangrijk dat er voor beide kanten een juiste vorm gevonden wordt van hoe met elkaar om te gaan. Gelukkig gebeurt dat altijd heel natuurlijk. Ik ben toch een vreemde die ineens in een familie, op een nota bene uiterst intiem moment, het huis binnen komt stappen. Dan moet het goed voelen.

Een bijzondere uitvaart

Tijdens elke uitvaart is er iets bijzonders: in de voorbereiding of tijdens het afscheid. Dat maakt elke uitvaart zo uniek en mijn werk zo mooi. Vergelijken heeft geen zin: een kleine toevalligheid kan tien keer zo bijzonder zijn als een opgezette bijzondere keuze.

Omgaan met verdriet

Voor mij is het belangrijk iets afstand te nemen. Ik voel graag het verdriet om er achter te komen wat de overleden voor de nabestaanden heeft betekent, maar het is wel hún verdriet en niet het mijne. Die afstand heb ik wel echt nodig om dit werk te kunnen blijven doen.

Madelief en Wikkelgoed

Godzijdank is er meer dan een kist alleen! Al een tijdje natuurlijk, maar ik krijg er gelukkig meer vraag naar. Een verademing, want een kist is, vind ik, vaak zo hard, zo ‘in your face’… Een wade is zoveel mooier (vind ik). Bij het zoeken naar, kwam ik al snel bij Wikkelgoed uit.

De toekomst

Mijns inziens is de uitvaartwereld steeds commerciëler aan het worden. Niet per sé een goede ontwikkeling in mijn ogen, ik ben meer van het ‘doe maar normaal’. En daarmee bedoel ik dus niet ‘standaard, en zo hoort het’, maar dat het uiteindelijk gaat om het vinden van troost, en niet om bepaalde producten. Daarnaast zou het mooi zijn als het prijskaartje dat aan een uitvaart hangt wat minder wordt. Veel nabestaanden hebben door de hoge prijs de indruk dat zij het ‘normaal’ moeten houden, en niet iets speciaals kunnen doen omdat het anders het te duur wordt.