Graag stellen wij u voor aan Josche Ouwerkerk-Neven van Solace Uitvaartbegeleiding: 

“Of het nou Frans Bauer met uitbundige bloemstukken is of juist heel ingetogen en sober met een takkenbaar en een wade, ik sta voor een afscheid dat recht doet aan het leven”

Het begin

Als kind groeide ik op tegenover Begraafplaats en Crematorium De IJsselhof en toen al was ik enorm gefascineerd door uitvaarten. De rouwauto’s, toen nog vaak dragers met hoge hoeden. Later bleek dat organiseren en faciliteren me in het bloed zat en bleef het uitvaartvak me trekken. Kijkend naar het aanbod van uitvaartondernemers in Gouda en omgeving leek het mij dat er ruimte was voor een warme, empathische en daadkrachtige vrouw. Iemand waarbij families zich vertrouwd voelen. Ik wil mee kunnen bewegen met wat een familie nodig heeft zonder me druk te moeten maken over bedrijfsbeleid en cijfers.

Solace Uitvaartbegeleiding

Solace is een Engels woord voor troost. Het wordt gebruikt om tot uitdrukking te brengen dat mensen troost of steun vinden bij groot verdriet. Ik hoop dat ik de naasten tijdens de planning en uitvoer van de uitvaart van hun dierbare tot steun kan zijn en dat ze zich getroost voelen als ze terugkijken op een mooi en passend afscheid.

Een afscheid dat recht doet aan het leven.

Ik begeleid een uitvaart als gids van de naasten. Ik leg uit, geef suggesties en neem datgene uit handen wat uit handen gegeven wil worden. Daarin werk ik heel open en transparant, ik heb een vast tarief en alle andere kosten worden 1 op 1 doorberekend, ik doe niet aan opslagen of marges. Ik vind vooral tijd het belangrijkst. Als het even kan probeer ik echt maar met 1 uitvaart en familie tegelijk bezig te zijn. Zo kan ik hen mijn volle aandacht en tijd geven. Ik denk dat families er bij gebaat zouden zijn als meer uitvaartverzorgers dit zouden doen. Ik krijg dat ook echt terug van mijn families, dat het zo fijn is dat tijd nooit een factor was in de week van het afscheid.

Dicht aan het hart

Soms word ik zelf enorm geraakt door wat er gebeurt op een uitvaart, laatst nog toen een kleindochter een prachtig lied voor haar oma zong. Dan staan ook bij mij de tranen in mijn ogen. En dat mag, ik verberg ze ook niet. Wel haal ik dan daarna een keer diep adem en ga weer verder met wat ik op dat moment moet doen tijdens een plechtigheid. Het is niet mijn verdriet en mensen rekenen op mij. Ik hoor vaak terug van families dat ze dat in mij waarderen, dat ik ook maar gewoon een mens ben.

Een bijzondere uitvaart

Ik heb in juni een uitvaart over water georganiseerd. Het was voor het eerst dat in Gouda iemand met een schip van huis opgehaald werd en over de singels, door twee sluizen en verder over de Hollandse IJssel naar het crematorium werd gevaren. Daar hebben we de kist met mevrouw overgezet op de rouwfiets om het laatste stukje naar het crematorium te lopen. In deze blog kunt u daar meer over lezen.
Een ander uitvaart die me bij bleef is een mevrouw die op een baar en in een wade van wikkelgoed werd opgebaard en waarbij de familie in het natuurgebied waar mevrouw vaak wandelde bloemen en grassen plukten en die in kleine boeketjes op haar wade vast maakten. Het leverde een prachtig beeld op.

Een uitvaart met maatregelen

Ik vind het mooi te horen dat hoewel mensen in eerste instantie niet blij waren met de max van 30 (en later 50) aanwezigen, ze later zeiden dat het toch wel fijn was om in een klein gezelschap afscheid te nemen. Zo was het intiemer en persoonlijker dan toch allerlei mensen er bij te hebben die iets verder van de overledene (en zijn of haar naasten) af staan. Toch denk ik dat we geleidelijk aan wel weer terug zullen gaan naar grotere uitvaarten, als dat weer kan en mag, omdat mensen toch wel graag iedereen de gelegenheid geven om afscheid te nemen. Ik merk dat naasten het de mensen om hun dierbare heen toch ook echt wel gunnen.

Duurzaamheid

Ik heb recent een mooi boek samengesteld met kisten en omhullingen, zoals bijvoorbeeld een aantal baren en de wades van Wikkelgoed. Hierin heb ik er wel voor gekozen om de massief houten kisten voorin te zetten. Niet alleen omdat ik zelf de uitstraling daarvan het mooist vind, maar ook omdat dit kisten zijn die wel beter voor het milieu zijn. Verder is het voor een kleine onderneming op sommige punten lastig om echt volledig duurzaam te werken. Je bent soms afhankelijk van keuzes van de leveranciers waar je mee samenwerkt en duurzame(re) alternatieven zijn er niet altijd.