Graag stellen wij u voor aan Arianne van Dorth, de oprichtster van Onyx Uitvaart:

Het begin

Al heel lang zei ik: ‘als ik ooit wat anders ga doen, word ik uitvaartondernemer’. Leven en dood liggen voor mij dicht bij elkaar, net als lachen en huilen. Ik vond het, bizar genoeg, al in mijn pubertijd mooi om na te denken over het afscheid: toen nog heel simpel als ‘welke muziek zou er gedraaid moeten worden bij …’. In 2011 kwam er van alles samen. Mijn moeder zou op korte termijn overlijden, ik zou boventallig worden op mijn werk, de kinderen hadden een leeftijd waarop ik weer meer tijd voor mezelf kreeg. Toen dacht ik: dit is het moment. En ben ik in het diepe gesprongen. Ik heb de opleiding tot uitvaartbegeleider bij Meander gevolgd en ben begonnen met Onyx Uitvaart.

Onyx Uitvaart

Onyx is een edelsteen die wordt toegedicht om steun en kracht te bieden in moeilijke tijden. Precies dat is wat Onyx aan nabestaanden wil bieden. Bij veel uitvaartondernemingen worden de taken die er rond een uitvaart zijn uit elkaar getrokken en in diverse functies ondergebracht. Ik wil graag betrokken zijn bij alle aspecten van het vak. Daar komt bij dat ik het voor de nabestaanden belangrijk vind dat zij één contactpersoon hebben. Door mijn eigen onderneming te starten heb ik dat gerealiseerd. Alles mag, niets moet.

Hoe ga ik te werk?

In het eerste telefoongesprek vraag ik al wat de wensen zijn met betrekking tot opbaring. Zo kunnen we deze zo snel mogelijk realiseren. Snel verzorgen en opbaren is een kwestie van respect voor de overledene maar geeft ook de nabestaanden het veilige en rustige gevoel dat hun dierbare in goede handen is. Vervolgens spreek ik een tijd af waarop ik langskom om de uitvaart te regelen. In dit persoonlijke gesprek staan we stil bij wie de overledene was, hoe hij of zij te overlijden kwam, hoe de nabestaanden zich daaronder voelen. Wat waren de wensen van de overledene, wat zijn de wensen van de nabestaanden. Bij elk onderdeel van de uitvaart dat geregeld moet worden geef ik uitleg en verschillende mogelijkheden. De familie neemt voorlopige besluiten. Als we alles hebben besproken: van verzorging tot begrafenis of crematie, van rouwkaart tot soort kist, van advertentie tot catering, ga ik ter plekke rekenen.

De kosten en de uitvoering

Ik vind het belangrijk dat de familie direct weet wat de uitvaart gaat kosten. Mogelijk zijn er nog een paar posten die ingeschat moeten worden, maar dat kan niet veel zijn. Past het prijskaartje niet in het budget, dan kunnen we nu nog dingen aanpassen. In de dagen na de eerste ontmoeting heb ik meermaals contact met de familie om tekst voor rouwkaart en/of advertentie af te stemmen en concreet invulling te geven aan de dag van de uitvaart.  Op de dag van de uitvaart komt alles bij elkaar en ben ik de spin in het web die zorgt dat alles op rolletjes loopt.

Altijd bereikbaar

Ik wil graag dat nabestaanden weten dat ze me altijd kunnen bellen, om wat dan ook, op welke tijd dan ook. Zo kunnen zij telkens direct verder met waar zij mee bezig waren. Dat geeft rust. Het zorgt ervoor dat er ruimte ontstaat om na te denken over de uitvaart, hoe deze in te richten en deze voor te bereiden. Ik kan veel uit handen nemen, maar het gaat altijd in overleg. Het regelen van de uitvaart is immers het laatste wat nabestaanden kunnen doen voor hun dierbare en vaak vinden zij het fijn om hier zelf concreet mee bezig te zijn.

Omgaan met verdriet

Het verdriet van nabestaanden voel ik en ik leef met ze mee. Wel kan ik het vaak van me af zetten als ik thuis ben. Dat moet ook. Als ik al het verdriet mee naar huis zou nemen, zou ik dit werk niet kunnen doen. Aan de andere kant, als het me nooit zou raken, zou ik onmiddellijk moeten stoppen. Dan kun je er niet meer zijn voor de familie.

Verschillende culturen

Prachtig vind ik het, al die culturen en de verschillende manieren waarop zij met rouw omgaan. Wij kunnen daar veel van leren. Met het standaard praatje muziekje praatje muziekje is niets mis, maar het kan anders. In veel culturen wordt het leven gevierd. De ceremonie is losser: niet iedereen hoeft te zitten, er wordt zelfs gedanst. Waar we vooral van kunnen leren is hoe kinderen betrokken worden bij uitvaarten. Zij komen gewoon mee, kijken in de kist, hebben geen angst omdat hun ouders angstig zijn. De dood hoort bij het leven.

De Toekomst

Hoe mensen de uitvaart invullen is aan het veranderen. Steeds vaker bereiden mensen zich voor door offertes op te vragen, of een voorgesprek aan te gaan. Ik vind dat heel verstandig en verwacht dat deze trend doorzet. Doordat er zoveel kan en er eerder wordt nagedacht over wat men echt wil, zie ik ook een toename in de vraag naar waden. Wikkelgoed maakt mooie waden van aaibare stoffen. Dus dan kom je vanzelf daar terecht.