Ik ben waarschijnlijk om meerdere redenen begonnen met Carla van der Burg Uitvaartverzorging, maar vooral omdat ik een hele slechte uitvaart had meegemaakt. Dat kan ik beter, dacht ik. Eerst heb ik bij grote bedrijven stagegelopen, maar later ben ik zelfstandig geworden, omdat ik niet zo hield van die protocollen. Ik ben niet voor niks lid van het Netwerk Uitvaartvernieuwers, waar ik ook Monique (oprichtster van Wikkelgoed) van ken. Ik heb haar vaak zien voordoen hoe een wade gevouwen wordt en haar enthousiasme is me altijd bijgebleven.

Samen, zorgvuldig en passend

Ik vind het belangrijk dat er veel contact is met de nabestaanden en dat niet alles in één keer besproken en geregeld hoeft te worden. Alles gaat stap voor stap. Mijn motto is: samen, zorgvuldig en passend. Dat dateert al van meer dan 10 jaar geleden, maar dekt de lading nog steeds. Een uitvaart moet passend zijn voor de overledene, maar ook voor de nabestaanden. Het is belangrijk dat mensen de overledene herkennen in hoe de uitvaart is vormgegeven. Daarnaast vind ik het belangrijk om nabestaanden te helpen met praktische beslissingen. Ik kan mijn hoofd koel houden als nabestaanden bevangen worden door verdriet. Wat echter niet wegneemt dat ik er ook door geraakt wordt.

Een bijzondere uitvaart

Een bijzondere uitvaart die ik heb meegemaakt, was van een meneer in een hospice. Hij overleed binnen een week, maar had zelf zijn plek nog uitgezocht op natuurbegraafplaats Hillig Meer. Hier had hij gehoord dat de uitvaart zo natuurlijk mogelijk moest zijn. Hij ging dus naakt in de Dunne wade van Wikkelgoed op een Takkenbaar. Maar zijn familie vond dat hij wel zijn pet op moest, want die had hij altijd op. Uiteraard was die pet van wol. De dienst vond plaats rond zijn graf en zijn nichtjes en verdere familie schepten het graf zelf vol. Dat maakte het heel eigen. Soms kan dat in de kleine dingen zitten.