Het inwikkelen van een overledene heeft door de geschiedenis heen een enorme rijkdom aan symboliek opgedaan. Allerlei culturen en rituelen hebben deze handeling op hun eigen manier ingevuld, wat de traditie van inwikkelen over de tijd heen veel betekenis heeft gegeven. Elke week delen we een verhaal uit de rijke cultuur van de lijkwade.
Tachrichim, ‘Omhullen’.
Het omhullen, of inwikkelen, van een overledene is een traditioneel onderdeel van een begrafenis in het Jodendom. De overledene wordt in een Tachrichim begraven, wat uit het Hebreeuws vertaald kan worden als ‘omhullen’ of ‘binden’. Dit zijn vaak simpele witte lijkwaden, die bewust simpel worden gehouden om geen zichtbaar onderscheid tussen rijk of arm te maken. Volgens de Talmud observeerde Rabban Gamliel, een belangrijk Joods leider, dat het opbaren van overledenen in dure kleding zo’n zware last op de schouders van de nabestaanden zou leggen, dat ze het lichaam zouden achterlaten.
Een bijzondere symboliek die staat voor hoe mensen uiteindelijk gelijk zijn, helemaal in de dood, en voor het stilstaan bij wie er na het overlijden voor je zorgt.
Shrouds and symbolism – Tachrichim, ‘To Envelop’
Throughout history, shrouding the departed has gained an enormous wealth of symbolism. A multitude of cultures and rituals have shaped this act in their own way, giving the tradition of shrouding a large variety of meanings. Every week, we share a story from the funeral shroud’s rich history.
Tachrichim, ‘To Envelop’
To envelop, or to shroud, the deceased is traditionally a part of a funeral in Judaism. De deceased is buried in a Tachrichim, which can be translated from Hebrew as ‘to envelop’ or ‘to bind’. These shrouds are to be simple and white, so there is no visible distinction between rich and poor. According to the Talmud, Rabban Gamliel (an inportant Jewish leader) observed that to dress the deceased up in expensive clothes would be such a big burden on the relatives, that they would abandon the body. A remarkable symbolism, that incorporates the notion that people are equal, especially in death, and invites one to think about what you leave behind for your relatives.