“Ik heb misschien een rare vraag”

In deze blog vertelt Freddy van Eerd, uitvaartbegeleidster bij Tempus Uitvaartzorg, over haar ervaring met een lijkwade.

Geen rare vraag, ik was er blij mee

“Ik heb misschien een rare vraag”, zei de zoon bij het voorgesprek. Zijn moeder zou binnen afzienbare tijd komen te overlijden. “We hebben niks met een kist, ook niet met een mand, maar we zaten te denken aan een wade.” Niks rare vraag. Ik was er blij mee. Dit zou mijn eerste ervaring met een wade en een baar zijn.

Een dierbaar ritueel

Hoe mooi is het om een geliefde zelf in te wikkelen in een zachte stof, ter voorbereiding van het afscheid. Vaak wordt het ervaren als een dierbare manier om een laatste keer dichtbij een overledene te zijn. Ik dacht terug aan mijn opleiding bij Meander in Zwolle. Daar was een dag georganiseerd voor ons, aspirant-uitvaartbegeleiders, om kennis te maken met niet traditionele vormen van lichaamsbedekking na overlijden. Daar ontmoette ik o.a. Monique Rang met haar bedrijf Wikkelgoed.

Monique Rang

Wikkelgoed is ontstaan op het moment dat Monique zelf afscheid nam van een dierbare in een lijkwade. Deze ervaring met de nabijheid, het persoonlijke en zachte van de wade raakten haar op dat moment zo diep dat ze besloot zelf deze waden te gaan maken. Dat deed ze, thuis aan een kleine naaitafel, wetende dat anderen daardoor een uitvaart zo konden ervaren zoals zij dat had gedaan. Ze ging ze verkopen, samen met een draagbaar, gemaakt van wilgentakken. Een mooi geheel! En het werd een succes!

De laatste omhelzing van een lijkwade

Toen wist ze nog niet dat ze zelf ziek zou worden. Ze overleed in het voorjaar 2015. Natuurlijk is ze bij haar eigen overlijden door haar kinderen in één van haar eigen lijkwaden gewikkeld, een afscheid dat grote indruk op hen heeft gemaakt. Op dit moment zetten haar kinderen met Wikkelgoed haar passie voort, en verspreiden ze de intieme ervaring van de lijkwade onder meer en meer mensen.  

Afscheid, stap voor stap

Bij mijn eerste ervaring met een lijkwade hebben we de overledene, nadat ze gebalsemd was, voorzichtig op de draagbaar gelegd waar de wade op lag. Elke dag vouwden we de wade een stukje meer dicht. Op de dag van het afscheid was de laatste stap de bedekking van het hoofd. Wat hebben haar echtgenoot en de kinderen het achteraf fijn gevonden om stukje bij beetje op deze manier afscheid van hun moeder te nemen…

Dit was dus de eerste keer dat ik de wade mocht inzetten, en gelukkig zouden er nog vele keren volgen…

Deel op Facebook

Deel op Twitter

Volg ons op Instagram